Ανακοινώσεων συνέχεια για την Ιωνία που μετά τις ανανεώσεις σειρά είχε η απόκτηση της ταλαντούχας Αμερικανίδας αθλήτριας, Cali Clark.

Μια φορά κι έναν καιρό, σε έναν τόπο πολύ-πολύ μακρινό, με μεγάλα πράσινα δάση και τόσο πολύ γαλάζιο που χάνεις το σημείο που τελειώνει η θάλασσα και αρχίζει ο ουρανός, οι μοίρες συναντήθηκαν στην άκρη της κούνιας ενός εκ των πρώτων παιδιών του 1993. Το συνήθιζαν και ακόμα μέχρι σήμερα το συνηθίζουν να επισκέπτονται τα πρώτα βρέφη κάθε έτους – είναι το δικό τους έθιμο για την αλλαγή του χρόνου, είναι ο δικός τους τζόγος. Εκεί στην άκρη, μεταμφιεσμένες ως πεταλούδες, ίδιον και αυτό του μακρινού τούτου τόπου, χάζεψαν με το νεογέννητο, το οποίο ο μύθος το θέλει στην παρθενική του ανάσα στη ζωή  πρώτα να γελάει και μετά να κλαίει, και να έχει μια χαρακτηριστική μπούκλα στο κεφάλι.

Μερικοί φιλόσοφοι λένε ότι το θάρρος είναι η πιο σημαντική απ’ όλες τις αρετές. Γιατί χωρίς θάρρος δεν μπορείς να εξασκήσεις καμία άλλη αρετή με συνέπεια. Δεν μπορείς να είσαι σταθερά δίκαιος, αληθινός ή ειλικρινής. Μπορείς να είσαι οτιδήποτε με αστάθεια, αλλά για να είσαι σταθερός, πρέπει να έχεις θάρρος. Να τολμάς, να σκέφτεσαι, να πιστεύεις στον εαυτό σου!

Σε μια παιδική αυλή, στην κλασική, αμερικάνικη, backyard ένα μικρό κορίτσι βλέπει τον πατέρα της και τον αδερφό της να παίζουν. Σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου μια γυναίκα 27 ετών στροβιλίζεται σαν μια απομαγνητισμένη πυξίδα, για να καταλήξει στις συντεταγμένες που πάντα καθόριζαν τη διαδρομή της…

Μπορεί να φταίει το Παραλίμνι – τα πρώτα σκιρτήματα, το παιδικό τρέξιμο στις αλάνες, το ποδόσφαιρο του μπαμπά, ο μαγνητισμός με το μπάσκετ.