Ο Μιχάλης Τσαϊρέλης μίλησε στο agapotobasket.gr και την Σεβαστή Βρακατσέλη για το επίπεδο ετοιμότητάς του, αλλά και την νέα πρόκληση να βρίσκεται σε μια ομάδα με τόσο υψηλούς στόχους, όπως ο Ολυμπιακός, εκφράζοντας την πεποίθηση πως μπορεί να ταιριάξει σε αυτό το στυλ παιχνιδιού. Τέος, εκφράζει το παράπονό του για την κατάσταση στα ελληνικά γήπεδα και εκφράζει την επιθυμία του κάποτε η ατμόσφαιρα να θυμίζει κάτι από... Ισπανία.

Σε τι κατάσταση είσαι μετά τον τραυματισμό και την φετινή προετοιμασία με τον Ολυμπιακό;

«Η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα λίγο μετά το χειρουργείο, αλλά είχα τρεις μήνες μπροστά μου να δουλέψω με τους φυσιοθεραπευτές και τους γιατρούς της ομάδας. Ακόμα είμαστε στην περίοδο της προετοιμασίας, δεν είμαι 100% έτοιμος, αλλά είμαι σε πολύ καλό δρόμο. Ακολουθούμε ένα πολύ καλό πλάνο προπόνησης και σύντομα θα είμαι 100% έτοιμος για τις υποχρεώσεις της ομάδας.»

Από έναν υγιή Τσαϊρέλη τι μπορεί να περιμένει η ομάδα και ο κόσμος του Ολυμπιακού;

«Η φιλοσοφία της ομάδας όπως έχει πει και ο προπονητής ξεκινάει από το αμυντικό κομμάτι και έτσι είμαι και εγώ σαν παίκτης όλα αυτά τα χρόνια. Ποτέ δεν ήμουν σκόρερ για να βρίσκω ρυθμό από το σκοράρισμα, πάντα έβρισκα ρυθμό από την άμυνα και μετά βοηθούσα και επιθετικά την ομάδα μου. Νομίζω ότι ταιριάζω σε αυτό το στυλ παιχνιδιού που παίζει ο Ολυμπιακός, στο γρήγορο παιχνίδι, στα fastbreak και δένω καλά με τους ψηλούς.»

Δεδομένου ότι οι στόχοι του Ολυμπιακού είναι κάθε χρόνο γνωστοί, τι διαφορετικό να περιμένουμε να δούμε φέτος σε σχέση με πέρυσι;

«Όπως είπε και coach Σφαιρόπουλος, επειδή πέρυσι η ομάδα κατέκτησε το Πρωτάθλημα και έφτασε και στον τελικό της Ευρωλίγκας, δεν θέλει να αλλάξει πολλά πράγματα. Το ίδιο θα απαντήσω και εγώ. Όταν κάτι βλέπεις ότι πετυχαίνει δεν το αλλάζεις απλά προσθέτεις κάποια επιπλέον πραγματάκια, όπως για παράδειγμα στην άμυνα που δουλεύουμε ακόμα καλύτερα φέτος.»

Μια ευχή για το νέο πρωτάθλημα και για την ομάδα σου.

«Αυτό που με χαροποιεί πάρα πολύ είναι να βλέπω γεμάτα γήπεδα. Στην Ισπανία μπορεί να μην έκατσα πολύ, αλλά η ατμόσφαιρα εκεί είναι απίστευτη και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν μπορούμε να το κάνουμε και εδώ πέρα αυτό. Μέσα στο γήπεδο μπορεί να "σκοτωνόμαστε" στο ξύλο για 40 λεπτά αλλά το μπάσκετ να είναι σαν μια γιορτή και έτσι πρέπει να το βλέπουμε όλοι. Η ευχή μου είναι να βλέπουμε γεμάτα γήπεδα, να είμαστε μακριά από τραυματισμούς και σιγά σιγά να ανέβει και το μπάσκετ στην Ελλάδα.»