Βρίσκεται στο τιμόνι του Αμύντα από το 2008 και με σκληρή δουλειά και μεθοδικότητα η ομάδα του Υμηττού είναι συνεχώς σε ανοδική πορεία, φτάνοντας μάλιστα να διεκδικήσει και την άνοδο στην Α1 Γυναικών.

Ο λόγος για τη Φρόσω Δρακάκη, η οποία μίλησε στο agapotobasket.gr για τη νέα πρόκληση στην προπονητική της καριέρα, την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου, τη συνέχιση της συνεργασίας της με τον Αμύντα για 16η διαδοχική χρονιά αλλά και το μπάσκετ γυναικών στην Ελλάδα.

Μια καινούργια πορεία άρχισε φέτος με την Εθνική Γυναικών Κωφών. Πως είναι αυτό το νέο βήμα;
Είναι ένα βήμα που μου έδωσε νέο κίνητρο, μια τεράστια πρόκληση και πολύ μεγάλη συγκίνηση γιατί το να φοράς το εθνόσημο είναι σπουδαία υπόθεση και μεγάλη τιμή. Θέλω να ευχαριστήσω την Ομοσπονδία, τον Πρόεδρο Ιωσήφ Σταυρακάκη για την επιλογή και τη συνεργασία. Επίσης σε αυτό το νέο βήμα βρήκα μια πολύτιμη συνεργάτιδα τη Μάρθα την Αργυρίου που έκανε την προσαρμογή μου ταχύτερη και ευκολότερη.

Πως ξεκίνησε να στήνεται αυτή η ομάδα στις αρχές;
Η ομάδα αυτή έχει μια μεγάλη πορεία τα τελευταία χρόνια, με σταθερό κορμό. Στις αρχές του χρόνου κάναμε κάποιες προπονήσεις, με όσες παίκτριες μπορούσαν να συμμετέχουν καθώς έχουμε παίκτριες από διάφορες πόλεις με στόχο να γίνει μια πρώτη γνωριμία μου με τις κοπέλες. Ακολούθησε το πανελλήνιο πρωτάθλημα μέσα από το οποίο έγινε και η προεπιλογή για τη στελέχωση της ομάδας που θα συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Και το βασικό στάδιο της προετοιμασίας μας ξεκίνησε από το Πάσχα και μετά.

Όντας Παγκόσμια πρωταθλήτρια πόσο εύκολο ήταν να διαχειριστεί ότι αγωνιζόταν μπροστά στο κοινό της και όλοι περίμεναν πάλι τη διάκριση;
Η αλήθεια είναι πως ο κόσμος περιμένει πάντα διακρίσεις από αυτή την ομάδα. Συμβόλαιο όμως με τα μετάλλια και την επιτυχία, δεν μπορεί να κάνει κανείς. Χρειάζεται προσπάθεια, προπόνηση, κούραση και επιμονή!

Το γεγονός ότι η διοργάνωση γινόταν στη χώρα μας ήταν πολύ σημαντικό , τα κορίτσια είχαν έναν ακόμα λόγο να διψούν για διάκριση μέσα στη χώρα μας και ήταν πιο εύκολο να έχουν δίπλα τους οικείους τους να τις στηρίξουν.

Ποιοι ήταν οι στόχοι που είχατε θέσει αναλαμβάνοντας την ομάδα;
Το σημαντικό ήταν να νιώσουν οι αθλήτριες καλά. Να αισθανθούν δυνατές, να πιστέψουν στις δυνατότητές τους, άλλωστε είχαν αποδείξει στο παρελθόν την ποιότητά τους, να γίνουμε η ομάδα που θα παλεύει και δεν θα τα παρατάει. Η τετράδα ήταν ο πρώτος αγωνιστικός μας στόχος, σε ένα πρωτάθλημα που από την αρχή φάνηκε ότι το επίπεδο έχει ανέβει σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Φτάνοντας αυτό τον πρώτο στόχο, θα προχωράγαμε για την κατάκτηση κάποιου μεταλλίου, όπως και έγινε.

Ποιος ο απολογισμός του τελικού αποτελέσματος και του χάλκινου μεταλλίου;
Η ομάδα έφτασε σε μία ακόμα επιτυχία με την κατάκτηση του χάλκινου μεταλλίου, παρά το γεγονός ότι σε σχέση με προηγούμενα χρόνια είχαμε απουσίες. Όπως σας είπα αρχικά η είσοδος στην τετράδα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος ήταν ο πρώτος στόχος και τελικά η τρίτη θέση ήταν το καλύτερο επιστέγασμα μιας πολύ μεγάλης προσπάθειας που έκαναν οι αθλήτριες μετά από μια δύσκολη και κουραστική προετοιμασία.

Ποιο είναι τα χαρακτηριστικά αυτής της ομάδας που την καθιστούν τόσο πετυχημένη;
Αυτό που είδα εγώ φέτος είναι πως η ομάδα είναι μια γροθιά. Υπάρχουν παίχτριες που είναι πολλά χρόνια στην ομάδα, δείχνουν στις νεότερες τον τρόπο που λειτουργεί αυτή η εθνική.

Η ομάδα αυτή έχει το πνεύμα του νικητή. Η εμπειρία των παιδιών σε μεγάλες διοργανώσεις είναι τεράστια και ξέρουν τον τρόπο να παλεύουν, ξεπερνώντας δυσκολίες και κούραση με στόχο να πετύχουν. Παίζουν η μία για την άλλη, έχουν μεγάλη αγάπη και σεβασμό μεταξύ τους και φυσικά έχουν κερδίσει και το σεβασμό των άλλων ομάδων.

Είδαμε και νέο αίμα να μπαίνει στην ομάδα; Μπορεί να έχει μέλλον αντίστοιχο με τις επιτυχίες του παρελθόντος;
Η αλήθεια είναι ότι φέτος είχαμε νέο αίμα στην ομάδα. Αυτό που θέλαμε είναι να πάρουν "εικόνες" που λέμε και εμπειρίες. Η ομάδα με το παρόν ρόστερ, βλέποντας την ψυχή που καταθέτουν οι παίχτριες, μπορεί ακόμα να φέρει επιτυχίες. Όπως είδαμε όμως, οι άλλες ομάδες βελτιώνονται, στελεχώνονται με καλές παίχτριες και παρουσιάζονται πολύ πιο ανταγωνιστικές σε σχέση με το παρελθόν. Είναι επομένως πολύ σημαντικό να βρεθούν νέα μέλη για τη δική μας ομάδα, παίχτριες που είναι ενεργές αλλά δε γνωρίζουν ότι έχουν τη δυνατότητα να γίνουν μέλη της εθνικής κωφών. Πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη εξωστρέφεια , να ενημερωθούν αθλήτριες που πληρούν τις προϋποθέσεις συμμετοχής σε αυτή την εθνική ομάδα, γιατί διαπιστώνω ότι η πλειοψηφία του μπασκετικού κόσμου δε γνωρίζει για την ομάδα κωφών.

Σε συλλογικό επίπεδο 16η χρονιά στον Αμύντα. Πως αισθάνεσαι για αυτό και πόσο εύκολο είναι τόσα χρόνια να μην επέλθει κορεσμός; Τι σε κρατάει τόσο χρόνια στην ομάδα;
Στο Αμύντα κάνω ένα υπέροχο ταξίδι που κρατάει χρόνια. Το σπουδαίο είναι ότι κάθε σεζόν υπήρχε διαφορετικό κίνητρο, η ομάδα μέσα στα χρόνια έχει σταθερή και ανοδική πορεία. Η διοίκηση αποτελείται από ανθρώπους του μπάσκετ, γνώστες του χώρου και του αθλήματος και μας παρέχουν κατάλληλες συνθήκες δουλειάς. Μέσα στα χρόνια η σταθερότητα δεν αφορά μόνο εμένα αλλά και τις παίχτριες. Στην πλειοψηφία τους, όσες παίχτριες συμμετείχαν γίνονταν μέρος ενός ισχυρού κορμού πάνω στον οποίο επενδύσαμε και χτίστηκε ένα δυνατό σύνολο αυτά τα χρόνια. Φέτος, είναι η χρονιά της μεγάλης ανανέωσης, έχουμε πολλά νέα πρόσωπα, νεαρά κορίτσια που φιλοδοξούμε και ευχόμαστε να αποτελέσουν τον κορμό των επόμενων χρόνων. Όσο οι προσωπικοί μου στόχοι συμβαδίζουν με τους στόχους που θέτει ο σύλλογος, δε βρίσκω λόγο να μην παραμένω μέλος του Αμύντα.

Ποιους στόχους βάζεις;
Οι στόχοι μου είναι πάντα βραχυπρόθεσμοι.  Μου αρέσουν τα μικρά και σταθερά βήματα, με σκοπό να πετυχαίνω μεγάλα πράγματα μακροπρόθεσμα. Άρα όσο κλισέ και αν είναι, θέτω μικρούς στόχους σε κάθε προπόνηση. Αλλά στοχεύω πάντα ψηλά, δε θέλω να βάζω ταβάνι ούτε στα όνειρα ούτε στους στόχους. Ως άνθρωπος όμως είμαι πολύ προσγειωμένη και θεωρώ πως μόνο με δουλειά, προσπάθεια και επιμονή φτάνεις όπου θες.

Πως βλέπεις το παρόν του μπάσκετ γυναικών;
Γίνονται κάποια πράγματα για να βγει το μπάσκετ γυναικών στην επιφάνεια. Αλλά χρειάζεται προσπάθεια από όλους μας. Από τις αθλήτριες, τους προπονητές, τις διοικήσεις, την ομοσπονδία.

Το πως θα αντιμετωπίσουμε το παρόν, θα δείξει αν θα έχουμε μέλλον. Πρέπει να έρθουν κορίτσια στο μπασκετ. Να υπάρξει προβολή του αθλήματος.Να χρησιμοποιηθούν εργαλεία marketing. Να φέρουμε κόσμο στα γήπεδα. Να "εκμεταλλευτούμε" παίκτριες που έχουν αποσυρθεί από την ενεργό δράση, αλλά έχουν όρεξη να μοιραστούν την εμπειρία τους, να προσφέρουν στην ανάπτυξη του μπάσκετ γυναικών. Παίκτριες όπως η Μάλτση, η Σωτηρίου που έχουν αγωνιστεί χρόνια στο εξωτερικό και έχουν να μοιραστούν εμπειρίες και να κάνουν προτάσεις. Ήδη οι υπεύθυνοι του γυναικείου κα Κωνσταντινίδου και ο κ. Βασιλειάδης κάνουν ενέργειες προς αυτή την κατεύθυνση. Χρειάζεται υπομονή, χρόνος και επιμονή!

Να κλείσουμε με μια ευχή για το μέλλον γύρω από το μπάσκετ γυναικών;
Ευχομαι να έρθουν περισσότερα κορίτσια στο μπάσκετ και να φτάσουμε να έχουμε γεμάτα γήπεδα και στους αγώνες των γυναικών, όπως συμβαίνει στο εξωτερικό!