Agapotobasket: Αισίως, 20 χρόνια στα γήπεδα και συνεχίζεις. Τι είναι αυτό που σε κρατάει στα παρκέ;

«Η αγάπη μου για το παιχνίδι. Αγαπώ αυτό που κάνω. Κάνω αυτό που αγαπώ  και με βοηθά να είμαι ευτυχισμένος».

Agapotobasket: Πέρυσι το Ρέθυμνο έφτασε στους μικρούς τελικούς. Φέτος ποιοι είναι οι στόχοι και κατά πόσο έχουν αναπροσαρμοστεί από την αρχή της σεζόν;

«Οι στόχοι της ομάδας φέτος ήταν να διατηρήσει το συνεπές και ανταγωνιστικό πρόσωπο που είχε τα τελευταία δύο χρόνια στην κατηγορία παίζοντας παράλληλα αυτό το ελκυστικό, θεαματικό, διαφορετικό μπάσκετ που μας έκανε «αρεστούς» σε εχθρούς και φίλους και μέσα από όλα αυτά να καθιερωνόταν σαν μια αξιόπιστη δύναμη στον χώρο. Νομίζω πως κάπου στην πορεία τα χάσαμε αυτά και τώρα, βρισκόμενοι σε αυτήν την κατάσταση κοιτάμε πρώτα να αποφύγουμε τις περιπέτειες».

Agapotobasket: Βλέπουμε ότι από την 7η μέχρι την τελευταία θέση η διαφορά είναι ελάχιστη. Χωρούν προγνωστικά;

«Είναι πολύ δύσκολο να μιλήσουμε με σιγουριά για το ποιες ομάδες θα υποβιβαστούν. Άλλες έχουν πλεονέκτημα στην μάχη, άλλες μειονέκτημα, αλλά η βαθμολογική και η αγωνιστική απόσταση των τελευταίων 7-8 ομάδων είναι τέτοια που θα μας κρατήσει σε αγωνιά μέχρι το τέλος».

Agapotobasket: Τι πιστεύεις ότι είναι αυτό που πρέπει να αλλάξει για να επιστρέψει ο “συνωστισμός” και στην κορυφή και, γιατί όχι, να σπάσει και το δίδυμο Παναθηναϊκού-Ολυμπιακού που μονοπωλεί τους τελικούς τα τελευταία χρόνια;

«Είναι σαφές πως πρέπει να επανακάμψουν όλες οι μεγάλες ομάδες  για να δυναμώσει ο ανταγωνισμός για την κορυφή. Νομίζω πως όλοι θέλουμε να «ψηλώσουν» οι υπόλοιποι και όχι να μικρύνουν οι δύο πρώτοι. Αλλά αυτό χωρίς να βρεθούν και άλλοι «τρελοί» σαν τους Αγγελόπουλους και τους Γιαννακόπουλους είναι μάλλον αδύνατο. Τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον».

Agapotobasket: Τα τελευταία τρία χρόνια το τρόπαιο της Ευρωλίγκα έρχεται στην Ελλάδα. Πιστεύεις ότι μπορεί να έρθει ξανά;

«Οι ομάδες μας τα τελευταία χρόνια μας έχουν συνηθίσει να είναι διεκδικήτριες του ευρωπαϊκού τίτλου. Δεν βλέπω τον λόγο γιατί να μην συμβεί και φέτος αυτό παρόλο που υπάρχουν ομάδες που δείχνουν πιο πλήρεις από τις δίκες μας».

Agapotobasket: Η Εθνική Ομάδα πήρε τελικά την πολυπόθητη κάρτα για το Μουντομπάσκετ. Μπορεί να επιστρέψει στα μετάλλια;

«Έστω και με αυτόν τον τρόπο η Εθνική μας θα είναι παρούσα και σ’ αυτή την διοργάνωση. Η Εθνική μας έχει συνηθίσει σε μεγάλες χαρές και όλοι προσδοκούμε ότι θα ζήσουμε ανάλογες και  φέτος. Υπάρχει πληθώρα ικανότατων παικτών και τρομερού ταλέντου οπότε είναι μόνο θέμα χημείας το πόσο ψηλά μπορούμε να πάμε. Το μετάλλιο πάντως δεν αποτελεί έκπληξη για μένα».

Agapotobasket: Έλληνας ή ξένος; Ποιος είναι καταλληλότερος για την θέση του προπονητή;

«Ο καταλληλότερος είναι ο ικανότερος! Αυτός που θα δημιουργήσει την καλύτερη ομάδα. Δεν ξέρω αν θα είναι καλύτερος ξένος ή Έλληνας. Το πρώτο πείραμα με ξένο απέτυχε, αλλά δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι αυτό. Από την άλλη, πιστεύω ότι, όπως έχουμε καταπληκτικούς Έλληνες παίκτες, έτσι έχουμε και καταπληκτικούς Έλληνες προπονητές. Οπότε γιατί να ψάχνουμε κάπου άλλου, όταν έχουμε την λύση στα μέρη μας».

Agapotobasket: Αρχηγός της ομάδας (είσαι στο Ρέθυμνο και έχεις υπάρξει και στο παρελθόν στο Αιγάλεω): Ποιος ο ρόλος του και τι τον κάνει πραγματικά αρχηγό;

«Στο Αιγάλεω ήταν η φυσιολογική εξέλιξη των πραγμάτων. Ήμουν πιστός στην ομάδα, με ηγετική φυσιογνωμία μέσα στο παρκέ και κάπως έτσι πήρα και το χρίσμα του αρχηγού. Στο Ρέθυμνο είναι διαφορετικά. Διαδέχτηκα την «σημαία» της ομάδας, τον φυσικό αρχηγό της, και μάλλον τον καλύτερο αρχηγό που θα μπορούσε να έχει ποτέ μια ομάδα, τον Γιώργο Κούμουλο. Σε εμένα, λοιπόν, βρήκαν μια συνέχεια όσον αφορά στην αφοσίωση στην ομάδα και στο πάθος με το οποίο την «υπερασπίζομαι». Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο αρχηγός οφείλει να είναι μπροστά παντού-ειδικά στα δύσκολα-να τον βλέπουν όλοι. μέσα και έξω από το γήπεδο. Αυτή η συμπεριφορά του και η νοοτροπία του είναι που τον κάνει αρχηγό στα μάτια των υπολοίπων».

Agapotobasket: Έχει περάσει από το μυαλό σου να σταματήσεις;

«Ποτέ. Αλλά έχει περάσει από το μυαλό μου ότι κάποια στιγμή θα σταματήσω. Το μόνο που προσπαθώ, είναι να κάνω αυτή την στιγμή να αργήσει όσο περισσότερο γίνεται».

Agapotobasket: Όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και κρεμάσεις αγωνιστικά τα παπούτσια σου θα ήθελες να συνεχίσεις από κάποιο άλλο πόστο ή θα φύγεις τελείως από το μπάσκετ;

«Ειλικρινά, δεν ξέρω για το μετά. Δεν ξέρω πόσο εύκολο θα μου είναι να βρίσκομαι σε ένα γήπεδο και να μην παίζω. Ίσως αποστασιοποιηθώ για κάποιο διάστημα, αλλά αυτές είναι σκέψεις που δεν έχουν μπει ακόμα σε σειρά».

Agapotobasket: Σου έχει μείνει κάποιο απωθημένο;

«Απωθημένο... δεν ξέρω αν είναι η σωστή λέξη, αλλά πάντα θα υπάρχουν περισσότερα να πετύχεις, να κυνηγήσεις.  Αυτό που ήθελα πιο πολύ απ' όλα είναι να είχα φορέσει την φανέλα της Εθνικής...»

Agapotobasket: Έστω και για λίγο έχεις αγωνιστεί στην Φιλανδία. Ποιες είναι οι διαφορές με την  Ελλάδα και τι σε έκανε να γυρίσεις τόσο σύντομα πίσω;

«Ήμουν τυχερός που έπαιξα στα 21 μου σε ένα ξένο πρωτάθλημα. Μπορεί το μπασκετικό επίπεδο στη Φινλανδία να μην είναι τόσο προηγμένο, αλλά όλο το άλλο κομμάτι ήταν έτη φωτός μπροστά από την Ελλάδα. Εκεί άρχισα να συνειδητοποιώ πόσο λάθος  αντιμετωπίζουμε το άθλημα. Εκεί είναι απλά ένα παιχνίδι.  Χαίρεσαι-λυπάσαι τέλος. Κανείς δεν σκοτώνεται γι' αυτό και τίποτα δεν περιστρέφεται γύρω από αυτό. Έχει απλά την θέση του στην κοινωνία».

Agapotobasket: Έχεις σκεφτεί ποτέ τι θα έκανες αν δεν ήσουν μπασκεμπολίστας;

«Ευτυχώς, δεν χρειάστηκε γιατί από πολύ νωρίς κατάλαβα ότι αυτό θέλω να κάνω στην ζωή μου και ήμουν τυχερός που τα κατάφερα».

Agapotobasket: Ποια είναι η μεγαλύτερη συγκίνηση που σου έχει χαρίσει ο αθλητισμός και τι σου έχει στερήσει;

«20 χρόνια μέσα στα γήπεδα δεν μπορεί παρά να μην είναι γεμάτα από χαρές, λύπες, δύσκολες στιγμές, απογοητεύσεις, συναισθήματα που εμείς τα ζούμε σε μια χρονιά άλλοι περιμένουν μια ζωή να τα ζήσουν. Αυτό που άργησα να μάθω, όμως, αλλά μάλλον είναι το πιο σημαντικό είναι πως ο αθλητισμός, ακόμα και ο πρωταθλητισμός, σε κάνουν να μένεις παιδί για πολλά χρόνια μετά την ενηλικίωση σου. Τι πιο όμορφο από αυτό... Όσο για τις στερήσεις...-και αυτό μου πήρε καιρό για να το καταλάβω-ποτέ δεν στερείσαι κάτι κάνοντας αυτό που αγαπάς».

* Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν τη συνέντευξη είναι από την προσωπική σελίδα του Αβραάμ Καλλινικίδη στο Facebook και έχουν χρησιμοποιηθεί έπειτα από δική του άδεια. Το "Agapotobasket.gr" τον ευχαριστεί για την παραχώρησή τους