Θάνος Νίκλας: «Η προπονητική "κούμπωσε" πάνω στην ιδιοσυγκρασία μου ως άνθρωπος»

Written by  Αυγ 29, 2021

Είναι από εκείνους τους προπονητές, κάτι που δεν ακούς συχνά είναι η αλήθεια, που δεν χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια να "σκοτώσει" τον παίκτη μέσα του, πριν καθίσει στην άκρη του πάγκου. Ο  Θάνος Νίκλας, γνώρισε το άθλημα της καλαθοσφαίρισης στην ομάδα της γειτονιάς του, στο Γαλάτσι και δεν άργησε να τον κερδίσει. Αυτό όμως που από την πρώτη στιγμή κέντρισε το ενδιαφέρον του ήταν η προπονητική, η οποία, όπως παραδέχεται και ο ίδιος "κούμπωσε" πάνω στην ιδιοσυγκρασία του ως άνθρωπος.

Από τη Γυμναστική Ακαδημία, στο Σπόρτιγκ, στον Προμηθέα Χαλανδρίου, στον Πανιώνιο και στον Ολυμπιακό. Παράλληλα βοηθός προπονητή στην Εθνική ομάδα Γυναικών με μια συμμετοχή σε τελική φάση Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος. Επόμενη σκαλοπάτι, στην συνεχώς ανοδική του πορεία, το εξωτερικό και ήδη σχεδιάζει τα συστήματα της Σουηδικής Χέλσινγκμποργκ .

Ο Θάνος Νίκλας μίλησε στο agapotobasket.gr και τη Σεβαστή Βρακατσέλη, για την πορεία του ως τώρα, την ύψιστη τιμή της Εθνικής ομάδας, το πόσο έτοιμος ήταν για την πρόκληση του εξωτερικού αλλά και για την μεγάλη ικανοποίηση που του προσφέρει η ενασχόληση με τη παραγωγική διαδικασία, μέσω της ακαδημίας που έχει συν δημιουργήσει.

Θάνος Νίκλας και μπάσκετ. Ποια είναι η κοινή διαδρομή σας;
Η γνωριμία μου με το μπάσκετ έγινε στην ηλικία των 12 ετών. Σαν παιδί με παρακίνησαν οι φίλοι μου να γραφτώ σε ομάδα της γειτονιάς. Αμέσως κάτι με τράβηξε, μου άρεσε πάρα πολύ και με κράτησε. Τελειώνοντας το λύκειο μπήκα στην Γυμναστική Ακαδημία Αθηνών, το οποίο ήταν ο πρώτος μου στόχος και λόγω της ενασχόλησης μου με το μπάσκετ. Πήρα την ειδικότητα της καλαθοσφαίρισης, εργάστηκα σε ακαδημίες στο Γαλάτσι και σιγά σιγά σιγά εξελίχθηκα μέσα από αυτή τη διαδικασία. Το πρώτο μου αγωνιστικό τμήμα ήταν στις Κορασίδες του Σπόρτιγκ, μετά ήρθαν οι Νεάνιδες και το τμήμα Γυναικών. Μέσα σε 4-5 χρόνια στην ομάδα έφτασα να είμαι πρώτος προπονητής στην ομάδα του Σπόρτιγκ (2011-12, 2012-13).  Ακολούθησε η ομάδα του Προμηθέα Χαλανδρίου, ο Πανιώνιος σα βοηθός προπονητή, ο Ολυμπιακός τα τελευταία τρία χρόνια, επίσης σα βοηθός και η Εθνική ομάδα τα τελευταία δύο χρόνια. Επόμενη σελίδα είναι η Σουηδία.

Παρατηρώντας την πορεία σου και σαν αθλητής, η προπονητική ήταν πάντα αυτό που σου κέντριζε το ενδιαφέρον περισσότερο.
Στα 25 μου σταμάτησα ως παίκτης αλλά από μικρός, από το παιδικό και το εφηβικό ακόμα, θυμάμαι ότι το κομμάτι της προπονητικής μου κέντριζε το ενδιαφέρον. Πάντα πρόσεχα τι θα πει ο προπονητής, με ενδιέφερε να βρω και εγώ λύσεις μέσα στο παιχνίδι. Από μικρός ήμουν ψύχραιμος, ήθελα να διαβάζω το παιχνίδι και πάντα είχα το feedback με τον προπονητή μου τι θα παίξουμε κλπ. Έτσι, χωρίς να το καταλαβαίνω μπήκε το μικρόβιο μέσα μου και στην ειδικότητα μετά ολοκληρώθηκε.

Δεν έχεις μείνει ωστόσο στο κομμάτι της προπονητικής αλλά συμβάλεις και στην παραγωγική διαδικασία, έχοντας δημιουργήσει, με συνάδελφο σου και δική σας ακαδημία.
Ναι, έχω δικιά μου ακαδημία, με τη συνάδελφο μου τη Λια Γκιόκα, την ΑΕ Γκράβας, που έχουμε 140 παιδάκια. Αυτό που κάνω το αγαπάω πάρα πολύ και δεν με πειράζει καθόλου το πρωί να είμαι προπονητής στον Ολυμπιακό, που παίζαμε Ευρωλίγκα και το απόγευμα να κάνω προπόνηση στην ακαδημία μου, σε παιδάκια που μπορεί να μπαίνουν για πρώτη φορά σε γήπεδο και θα πρέπει να αγαπήσουν το άθλημα και να μείνουν σε αυτό.

Αυτό είναι η μαγεία και το πιο δύσκολο. Είναι αυτό που σου δίνει πίσω πράγματα και σε γεμίζει όταν τελειώνει η ημέρα. Όταν συνεργάζεσαι με έναν αθλητή που έχει τις βάσεις και τις γνώσεις και εσύ τον βοηθάς ακόμα περισσότερο σίγουρα προσφέρεις και κερδίζεις και εσύ από τους αθλητές σου, όμως όταν ένα παιδάκι μπαίνει στο γήπεδο με τον ενθουσιασμό του, χωρίς να γνωρίζει το άθλημα και στην ουσία στηρίζεται και βασίζεται στο τι θα του πεις ώστε να σε ακολουθήσει ακριβώς και βλέπεις την καθημερινή εξέλιξη και το πόσο του μετέδωσες την αγάπη σου για αυτό και θέλει να είναι στο γήπεδο συνέχεια, αυτό έχει άλλη μαγεία. Είναι το πιο δύσκολο στην προπονητική, να καταφέρεις να κάνεις μικρά παιδιά να μάθουν σωστά το άθλημα, να μείνουν στο άθλημα και αύριο μεθαύριο να συνεχίζουν την πορεία τους, είτε στο δρόμο του αθλητισμού είτε σε αυτόν του πρωταθλητισμού. Κάπως έτσι ξεκίνησα και εγώ, κάποιος μου μετέδωσε κάτι το οποίο μου έμεινε και εγώ είμαι τώρα στο χώρο και προσφέρω στο άθλημα.

Πως ξεκίνησε η ιδέα της δημιουργίας της ακαδημίας;
Μαζί με τη Λια Γκιόκα δουλεύαμε στις ακαδημίες του Οδυσσέα Γαλατσίου. Ήμασταν οι μόνοι προπονητές στο τμήμα του μπάσκετ και κάποια στιγμή μας ανακοίνωσαν ότι ο σύλλογος θα κλείσει, παρόλο που ήταν πολύ επιτυχημένος και είχε πολλά παιδάκια. Έτσι βρεθήκαμε τον Απρίλιο Μάιο μπροστά σε αυτή την ανακοίνωση. Οι γονείς ήρθαν σε εμάς και αναρωτιόντουσαν τι θα κάνουν, που θα πάνε τα παιδιά τους και μας ρώταγαν που θα πάμε και εμείς ώστε να τα φέρουν. Χωρίς δεύτερη σκέψη, αρχίσαμε με τη Λία να σκεφτόμαστε, αν θα μπορούσαμε να πάμε κάπου αλλού αλλά νομίζω ότι πολύ γρήγορα αποφασίσαμε, αφού όλοι αυτοί οι γονείς μας δείχνουν εμπιστοσύνη και θέλουν τα παιδιά τους να ακολουθήσουν, να δημιουργήσουμε το δικό μας σύλλογο. Είμαστε στην έβδομη σεζόν που θα λειτουργήσουμε και είμαστε χαρούμενοι που τελικά πήραμε αυτή την απόφαση.

Θα το κρατήσετε μόνο σε επίπεδο ακαδημιών;
Ο Σύλλογος ξεκίνησε καθαρά με ακαδημίες και παραμένει με ακαδημίες. Έχει ανδρική ομάδα που αγωνίζεται στην Γ ΕΣΚΑ, αλλά αγωνίζεται μόνο με δικά της παιδιά, που έχουν περάσει από την παραγωγική διαδικασία σαν παιδικό, εφηβικό και αυτός είναι ο στόχος. Ποτέ δεν λές ποτέ αλλά αυτή τη στιγμή είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό που κάνουμε. Ακόμα και αν η ομάδα μεγαλώσει, γιατί πέτυχε ήδη μια άνοδο με δικά της παιδιά και αν έρθει και δεύτερη άνοδος πάλι με δικά της παιδιά θα συνεχίσει. Αν κάποια στιγμή δεν μπορούμε να το διαχειριστούμε αυτό θα το δούμε τότε. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι η παραγωγική διαδικασία. Σίγουρα έχουμε και αθλητές που έχουν πάει σε άλλες ομάδες.

Τι είναι αυτό που σε έκανα να αγαπήσεις την προπονητική; Το έναυσμα;
Δε θυμάμαι κάποιο συγκεκριμένο περιστατικό που να πυροδότησε αυτή την αγάπη αλλά θυμάμαι ότι και όταν έπαιζα. ήθελα να ακούω τι θα πει ο προπονητής στο τάιμ άουτ, ήθελα να βρίσκομαι στα αποδυτήρια και να ακούω τι λένε οι προπονητές στους παίκτες. Γενικά ίσως το κομμάτι της τακτικής και το πως στήνεις κάτι, ώστε να αποτυπωθεί στο γήπεδο, είναι κάτι που σε νεαρή ηλικία με τράβηξε. Ίσως να είναι το ότι οι προπονητές είναι ένα βήμα μπροστά και προσπαθουν να προβλέψουν καταστάσεις ώστε να κάνουν τη σωστή κίνηση. Μου κέντριζε το ενδιαφέρον πάντα αυτό που θα μας έλεγε ο προπονητής. Δεν ήταν οτι εμπνεύστηκα από κάποιον, αλλά ο τρόπος σκέψης μου ήταν έτσι δομημένος που μου άρεσε να δω τι γίνεται στα αποδυτήρια, στις προπονήσεις, στο κομμάτι της τακτικής, πως προπονούνται οι καλύτεροι από μένα, σε επίπεδο τακτικής. Όλα αυτά με κέρδιζαν και άρχισα να ψάχνομαι και μόνος μου. Παρατηρούσα πολλούς προπονητές τι ζητάνε και εξελίχθηκε χωρίς να το καταλάβω, αλλά "κούμπωσε" και πάνω στην  ιδιοσυγκρασία μου ως άνθρωπος.  Ήρθε φυσικά και πάντα αυτό ήθελα να κάνω. Από όλους μου τους προπονητές προσπαθούσα να πάρω τα καλά και έφτιαχνα στο μυαλό μου τον ιδανικό συνδυασμό που εγώ θα ήθελα να είχε ο προπονητής μου ώστε να με καθοδηγήσει, να με συμβουλεύσει και να έρθει το καλύτερο αποτέλεσμα.

Σίγουρα και από προπονητές που έχεις συνεργαστεί παίρνεις πάντα πράγματα.
Ευτυχώς σε νεαρή ηλικία έχω ήδη συνεργαστεί με αρκετούς προπονητές, με τον Κώστα Κεραμιδά, το Χρήστο Μυριούνη, τον Άγγελο Τσίκληρα, το Γιώργο Παντελάκη, το Γιώργο Τσούφη που ήταν και ο προπονητής που με πήγε στον Σπόρτιγκ και ανέλαβα τις Κορασίδες, τουν Παναγιώτη Αρβανίτη. Έχω συνεργαστεί με αρκετούς προπονητές και έχω παρακολουθήσει και αρκετούς, έχοντας πάρει από όλους πράγματα. Νομίζω όμως ότι στην προπονητική μπορείς να πάρεις από όλους πράγματα αλλά να τα βάλεις μέσα σου και να τα αξιολογήσεις. Πρέπει να έχεις τη δική σου ταυτότητα και προσωπικότητα και να πορεύεσαι με αυτά που εσύ θεωρείς ότι μπορείς να βγάλεις και σου ταιριάζουν. Με έχουν βοηθήσει όλοι αυτοί οι προπονητές να δω πως αντιδρούν οι παίκτες, τι είναι αποδοτικό και τι όχι, να πετάξω αρνητικά πράγματα και να κρατήσω πράγματα που ταιριάζουν στη δική μου προσωπικότητα.

Τρία χρόνια στον Ολυμπιακό, ποιος είναι ο απολογισμός που κάνεις;
Σίγουρα είναι η πιο σημαντική μπασκετική εμπειρία που έχω βιώσει μέχρι τώρα. Η τελευταία χρονιά και το τελείωμα της προηγούμενης αφήνει μια πικρή γεύση, λόγω των συνθηκών που επικράτησαν λόγω της πανδημίας, αλλά δεν θα μπορούσα να είμαι περισσότερο ευχαριστημένος από αυτά που έχω κάνει μπασκετικά. Ήταν τρία πολύ μπασκετικά χρόνια, με πάρα πολύ δουλειά, με Ευρώπη, που με ανέβασαν επίπεδο προπονητικά και πήρα πάρα πολλά, ανεξάρτητα από τους τίτλους. Πήρα πολλά πράγματα με τις συνεργασίες που έκανα, με τις παίκτριες, τη διοίκηση, το συνεργάτη μου το Γιώργο τον Παντελάκη, οι οποίοι πάντα θα είναι ένα σημείο αναφοράς για μένα στο μέλλον. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ πιο ιδανικά τελευταία τρία χρόνια, από αυτά που πέρασα στον Ολυμπιακό και δεν θα τα άλλαζα ακόμα και αν μου έλεγες να βρεθώ πρώτος προπονητής σε ομάδα Α1. Οι εμπειρίες που βίωσα και πως εξελίχθηκα δεν θα το άλλαζα σε τίποτα.

Κεφάλαιο Εθνική ομάδα.
Η Εθνική ομάδα είναι η ύψιστη τιμή και το κορυφαίο επίπεδο. Δεν περίμενα να μου γίνει τέτοια πρόταση μετά την πρώτη μου χρονιά στον Ολυμπιακό, Δεν υπήρχε περίπτωση να σκεφτώ αν πρέπει να το κάνω ή όχι, ήταν μια πολύ τιμητική πρόταση και σαν προπονητής πάντα θα ήθελα να το κάνω. Αποδέχτηκα την πρόταση και αυτά τα δύο χρόνια μου έχει δώσει ιδιαίτερες συγκινήσεις. Όσοι έχουν αποτελέσει μέλη της Εθνικής ομάδας μπορούν να καταλάβουν τη διαφορετικότητα. Είναι άλλο να δουλεύεις για την Ελλάδα, το συναίσθημα όταν εκπροσωπείς τη χώρα σου, όταν ακούς τον Εθνικό Ύμνο και είναι πολύ διαφορετική η καθημερινότητα από ένα σύλλογο. Στην Εθνική ομάδα δεν υπάρχει ταβάνι και πάντα ο στόχος είναι να φτάσεις όσο πιο ψηλά μπορείς. Κάνεις τα πάντα να δουλεύεις στο 300% και όσες μέρες βρίσκεσαι με την Εθνική ομάδα το συναίσθημα είναι πολύ διαφορετικό και δεν περιγράφεται.  Η ενέργεια που υπάρχει περνάει μέσα σου.

Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα, μετά από τη μεγάλη του ανανέωση, επέστρεψε σε τελική φάση ευρωπαϊκού πρωταθλήματος.
Σαφώς όταν έγινε η μεγάλη ανανέωση πριν από δύο χρόνια, στόχος ήταν να βρεθεί η Εθνική ομάδα σε μια μεγάλη διοργάνωση. Ο στόχος επετεύχθει και αυτό αποτελεί μεγάλη επιτυχία, αλλά πάντα όταν πηγαίνεις σε μια διοργάνωση θες το κάτι παραπάνω. Δεν είμαι άνθρωπος που θα ψάξει για δικαιολογίες ή θα σταθώ στις απουσίες, που σίγουρα είχαμε, όπως η Σπυριδοπούλου και Χριστινάκη, Για τις περισσότερες παίκτριες ήταν το πρώτο ευρωμπάσκετ και σίγουρα αυτό μπορεί να ακουστεί σαν δικαιολογία, αλλά είναι κάτι δεδομένο και η ομάδα έκανε υπέρβαση για να μπορεί να είναι στο ευρωμπάσκετ. Η Εθνική ομάδα τα τελευταία χρόνια είναι πετυχημένη και δεν εννοώ μόνο λόγω της παρουσίας στην τελική φάση. Το να είσαι στις κορυφαίες 16 ομάδες είναι σημαντικό, όμως το κέρδος που έχει η Εθνική ομάδα είναι ότι η επόμενη μέρα της, που θα διαρκέσει για πάρα πολλά χρόνια, αποτελείται από πολύ καλές παίκτριες. Έχουν πολλά να δώσουν και σίγουρα μόνο αισιόδοξο μπορεί να σε κάνει να νιώθεις για τις επόμενες διοργανώσεις. Η ανταπόκριση των νεαρών σε αυτή την επόμενη μέρα ήταν πάνω από το 100% και όσες ήταν ήδη στην Εθνική ομάδα βοήθησαν τα μέγιστα να γίνει αυτή η ένταξη.

Ακολουθεί το βήμα στο εξωτερικό. Ήταν κάτι που ήθελες και κυνηγούσες ή προέκυψε;
Από την πρώτη μου χρονιά στον Ολυμπιακό, παίζοντας στην Ευρώπη, άρχισα να διαμορφώνω την άποψη μου για το πως δουλεύουν έξω και έπαιρνα πράγματα. Ήταν κάτι το οποίο έλεγα ότι θέλω να το κάνω προπονητικά. Το συγκεκριμένο βήμα στη Σουηδία, ήρθε και με βρήκε, δεν το κυνήγησα, όμως επειδή το είχα στο μυαλό μου ότι θέλω να δουλέψω στο εξωτερικό, προετοιμαζόμουν για αυτό, παρακολουθούσα παίκτριες στο εξωτερικό, ομάδες, προπονητές, όταν ήρθε η πρόταση μέσα μου ήμουν σίγουρος ότι θα την αποδεχτώ και το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Ήμουν έτοιμος και απόλυτα συνειδητοποιημένος για το επόμενο βήμα. Στα βήματα που έχω κάνει ως τώρα, ενώ έχουν έρθει συνεχώς βήματα προς τα μπρος νομίζω ότι έχουν έρθει σταδιακά, έχω πατήσει πρώτα γερά στα πόδια μου και μετά έχω κάνει το επόμενο βήμα. Είμαι πολύ ευχαριστημένος από το πως έχουν τα πράγματα στην επαγγελματική μου πορεία. Το πρώτος προπονητής δεν είναι κάτι που με τρομάζει, ούτε το εξωτερικό. Είναι κάτι το οποίο το έχω δουλέψει

Θα ήθελα να κλείσουμε με μια ευχή σου για το μπάσκετ γυναικών.
Πρώτα από όλα θέλω να ευχηθώ η επόμενη σεζόν να είναι μια χρονιά υγιής για όλους και να έρθει το μπάσκετ σε μια κανονικότητα. Αυτή είναι η ευχή μου για την αμέσως επόμενη σεζόν αλλά γενικά θα ήθελα να ευχηθώ να δω το μπάσκετ γυναικών να έχει την εξέλιξη που του αξίζει, να έχει την προβολή που του αξίζει και σίγουρα να έχει ανάπτυξη στο κομμάτι των ακαδημιών και της προσέλευσης νέων αθλητριών, για να μπορέσουμε να μιλήσουμε για μέλλον.


Σεβαστή Βρακατσέλη

Αγαπώ τον αθλητισμό ---> Αγαπώ το μπάσκετ ---> Βρίσκομαι εδώ!



Η τρέλα για τον αθλητισμό και τα media έβαλε μέσα της το μικρόβιο της δημοσιογραφίας.Το μεράκι έγινε πράξη όταν πέρασε τη πόρτα του Κέντρου Αθλητικού Ρεπορτάζ . Το ταξίδι στο χώρο της δημοσιογραφίας μόλις είχε αρχίσει. Λίγα χρόνια μετά με την φλόγα να μένει ακόμα ζωντανή μικρότερες και  μεγαλύτερες διαδρομές σε μονοπάτια του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου και του ραδιοφώνου οδήγησαν στη συνεργασία με το "Αγαπώ το μπάσκετ"
             
Ένα ζευγάρι παπούτσια, μία μπάλα, ένα γήπεδο και... όλα αρχίζουν! 
Και επειδή η μαγεία των σπορ δεν έχει τελειωμό, η πορτοκαλί θεά είναι ανεξάντλητη  με  το θέαμα στο επίκεντρο και κάθε γωνιά της γης έχει κάτι διαφορετικό είμαστε εδώ για να σας παρουσιάσουμε μέσα από την δικιά μας οπτική κάθε της γωνιά!

Leave a comment

Make sure you enter all the required information, indicated by an asterisk (*). HTML code is not allowed.