Όσοι είχαν την τύχη και την ευτυχία να έχουν αναμνήσεις από εκείνο το μαγικό τουρνουά, δεν υπάρχει περίπτωση από την πρώτη νότα του τραγουδιού που θα ακουστεί, να μην φέρουν μπροστά τους την εικόνα του Αργύρη Καμπούρη στις βολές, του μεγάλου Νίκου Γκάλη να πανηγυρίζει με υψωμένες τις δύο γροθιές του, του «Δράκου» να σηκώνει το Κύπελλο μέσα σε δάκρυα χαράς και ευτυχίας και τους χιλιάδες Έλληνες να βγαίνουν στους δρόμους να πανηγυρίσουν.

Δεν θα μπορούσαμε, λοιπόν, μια τέτοια μέρα, να μην θυμηθούμε το ανεπανάληπτο «τιρινίνι» που αποτελεί πια μέρος της αθλητικής μας…κληρονομιάς!