Η οικογένεια της, συγγενείς, φίλοι, συμπαίκτριες από την Εθνική Ομάδα, συναθλητές, συντοπίτες της αλλα και κόσμος από όλη την Ελλάδα, που διήνυσε εκατοντάδες χιλιόμετρα, ήταν όλοι εκεί για να τιμήσουν με την παρουσία τους, μια μεγάλη προσωπικότητα, αθλήτρια και εκ των κορυφαίων καλαθοσφαιριστριών στην ιστορία του μπάσκετ γυναικών στην Ελλάδα, την Εβίνα Μάλτση.
Ούτε ο καιρός ήταν ικανός να "χαλάσει" μια εκ των σημαντικότερων προσωπικών στιγμών που μπορεί να βιώσει ένας αθλητής λόγω της πορείας και των επιτευγμάτων του στα γήπεδα.
Η τελετή πολύ λιτή, η σημασία της ωστόσο ουσιαστική και φάρος για τα νέα παιδιά ώστε να κυνηγάνε τα όνειρα τους και να θέτουν τους δικούς τους στόχους, αθλητικούς και μη.
Το σημαντικότερο γήπεδο της πορείας της, εκεί που στεγάστηκαν τα πρώτα όνειρα της και έγινε το εφαλτήριο να κατακτήσει τις δικές της κορυφές, φέρει πλέον το όνομα της, Κλειστό Γυμναστήριο Γουμένισσας "Εβίνα Μάλτση".
Η συγκίνηση αναπόφευκτη, στον χώρο που κατακλύζει τις αναμνήσεις των παιδικών της χρόνων, τόσο για την ίδια, όσο και για τους παρευρισκόμενους.
Τα επιτεύγματα της Εβίνας Μάλτση αναρίθμητα. Δεν υπάρχει λόγος να τα αναφέρουμε ξανά. Έχουν μείνει ανεξίτηλα στην πορεία της ιστορίας της αλλά και του μπάσκετ γυναικών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
"Η αναγνώριση, τα κύπελλα και οι ατομικές διακρίσεις δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός. Η αυτοεκτίμηση ήταν και ο αλληλοσεβασμός. Όλα τα υπόλοιπα ήταν αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς. Για εμάς τους αθλητές στιγμές όπως αυτή αποτελούν τεράστια ευθύνη απέναντι σε αυτό που πρεσβεύουμε, απέναντι στα παιδιά, που ίσως χρησιμοποιήσουν το παράδειγμα μας για να ονειρευτούν. Το όνομα αυτό στο γήπεδο ας συμβολίζει ένα μικρό κορίτσι από τη Γουμένισσα, που με όχημα του το μπάσκετ, ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο και κατάφερε να κατακτήσει τις δικές του κορυφές" δήλωσε η ίδια λίγο πριν μεταφερθούμε στο εσωτερικό του γηπέδου για έναν αγώνα προς τιμήν της.
Από την μια πλευρά του γηπέδου οι Βετεράνοι Καλαθοσφαιριστές Ελλάδος με τους Μπάνε Πρέλεβιτς, Γιώργο Σιγάλα, Κώστα Τσαρτσαρή, Γιάννη Γιαννούλη, Χρήστο Κωνσταντινίδη, Γιώργο Γιαννουζάκο, Γιώργο Χρυσανθόπουλο, Σωτήρη Καραποστόλου, Κώστα Κακαρούδη και Κώστα Χατζόπουλο. Από την άλλη οι Βετεράνοι του ΑΟΚ Γουμένισσας με τους Χρήστο Αγγελοστογιάννη, Βύρων Αγγέλου, Γιώργο Ανδρεάδη, Κώστα Γερακάρτση, Γιάννη Γότσο, Μπάμπη Ημερίδη, Γιώργο Κουρτίδη, Σπύρο Κουσιδώνη, Χρήστο Κώστα, Τάσο Μπάγκι, Γιώργο Παμπουχίδη, Γιάννη Παπαγεωργίου, Γιάννη Ράικο, Πέτρο Τραϊανό και Φίλιππο Χατζηανδρέα.
Το τελικό αποτέλεσμα δεν είχε καμία σημασία όσο τα χαμόγελα του κόσμου, το ασφυκτικά γεμάτο γήπεδο, τα παιδιά αλλά και οι μεγάλοι που στην κόρνα της λήξης προσέγγισαν ανθρώπους που θαύμαζαν μέσα στα παρκέ τις περασμένες δεκαετίες για μια φωτογραφία και ένα αυτόγραφο ή πήραν μια μπάλα για να σουτάρουν.
"Μαμά θα με πας να ξεκινήσω μπάσκετ;" Αυτό είναι το πρώτο κέρδος με την ευχή να ακολουθήσουν πολλά ακόμα. Δεν είναι απαραίτητο να είναι μπάσκετ ή μόνο αθλητισμός. Κάθε παιδί αλλά και μεγάλος, καθώς τα όνειρα και οι στόχοι δεν έχουν ηλικία, θα βρει αυτό που γεμίζει την ψυχή του και θα το "υπηρετήσει" με πάθος.
Κλειστό Γυμναστήριο Εβίνα Μάλτση: "Στέγασε τα όνειρα σου εκεί που φτερουγίζει η καρδιά σου".
